Onze dochter Rosalie is morgen jarig, ze wordt 2 en ik denk dat iedere Mama dat wel heeft, je gaat nadenken over je zwangerschap, de geboorte en de afgelopen 2 jaar! Want hoe cliché het ook klinkt, wat is de tijd hard gegaan!

Als ik dan terug denk aan mijn zwangerschap is het waar wat ze zeggen je vergeet dingen snel, tijd verzacht en je kijkt er na een tijdje heel anders tegenaan. Ik had geen roze wolk zwangerschap zal ik maar eerlijk zeggen want ik had naast de nodige bekkenproblemen ook zwangerschapscholestase. Dit houdt in dat je lever een stofje aanmaakt dat bij een bepaalde waarde gevaarlijk is voor het ongeboren kind en bij het niet goed in de gaten houden van deze waarde kan je kind zelfs overlijden. De meest kritieke fase van zo’n zwangerschap is vanaf 38 weken tot het einde van de zwangerschap. Ik moest daarom medicijnen slikken en meerdere malen per week naar het ziekenhuis voor controle, het bijkomende voordeel was wel dat je op een gegeven moment erg vertrouwd bent met de kraamafdeling en de mensen die daar werkte. Een ander voordeel was dat ik al geruime tijd wist dat Rosalie met 38 weken geboren ging worden, alleen hoe was nog even de vraag.

Ons lieve kleine meisje lag namelijk al bijna de hele zwangerschap in een onvolkomen stuit en was heel niet van plan om te gaan draaien dus op advies van de gynaecoloog is er besloten om haar te gaan draaien. Nu had ik tot dat moment alleen nog maar lieve zachtaardige dames voorbij zien komen dus ik lag daar vol vertrouwen te wachten toen er ineens een soort kogelstootster binnenkwam, zo eentje uit het Oostblok … van vroeger…. Dus die zenuwen gingen toch wel wat toenemen. Alles doorgesproken, wat ging ze doen, wat kon ik verwachten etc. dus daar ging ze…. 1e poging, 2e poging, 3e poging, geen lolletje hé! Echt niet en bij poging nummer 4 hoorde ik ineens de vertrouwde stem van mijn vriend. Ik denk dat we maar moeten stoppen, ze is nog geen millimeter verplaatst en ik zie dat Claudia (ik dus) pijn heeft. Wat was ik blij dat hij erbij was!

Draaien dus niet gelukt en het gekke was ook dat ik al vrij vroeg tijdens mijn zwangerschap wist dat het een keijzersnede ging worden. Geen idee waarom maar ook geen moment nagedacht over een natuurlijke bevalling, raar is dat eigenlijk. En dan is daar ineens het moment dat je de datum gaat prikken ook zoiets, niet dat je veel keus hebt hoor! In ons geval eigenlijk helemaal niet, ik werd op een dag ingepland dat ze eigenlijk geen geplande keizersneden deden. Maar goed dat was mijn probleem niet want Rosalie moest geboren worden met 38 weken.

Dan is er ineens die datum 20 februari en wat een symbolisch mooie datum! Haar vader is op 20 maart jarig en ik op 20 oktober dus vanaf dat moment waren we 20-20-20 en ik kon alleen maar denken Ja! We zijn er, we hebben het gehaald!

En nu bijna 2, ben je een heerlijk eigenwijs drolletje!